Rabka Zdrój

Sobota, 11 września 2010 · dodano: 12.09.2010 | Komentarze 2

Maraton w Rabce za nami. Najpierw były dni oglądania prognoz pogody. Prognozy były niezłe. Niestety, z dnia na dzień coraz gorsze. W piątek przed maratonem cały dzień nie padało. Lać zaczęło zaraz po tym, jak tylko zapakowałem siebie i znajomych do samochodu i ruszyliśmy do Rabki. Banglało całą noc, rano już tylko nieprzyjemnie mżyło.
Na starcie na początek sraczka i nerwowe szukanie tojtoja. Na szczęście papier był - plus dla orga ;) Dwie minuty przed startem ustawiłem się na końcu stawki obok Adasia. Okazuje się, że Adaś przed chwilą zgubił blok z buta. Będzie więc jedynym uczestnikiem maratonu, który tylko w 50% używa SPDów.
Wiadomość, że GIGA zostało skrócone z 70 do 55km przyjmuję z mieszanymi uczuciami. Trudne warunki, wiec przypuszczam, że org się boi że mu ktoś do zmroku nie dojedzie do mety. W końcu dni coraz krótsze i przed 20tą jest już ciemno. 3, 2, 1 poszli. PO zjechaniu z asfaltu mijam GG, mówię do niego że zamiast skracać, mógł dołożyć parę kilometrów. Odpowiada że mu jeszcze podziękuję za ten skrót. Zobaczymy. Sama trasa świetna. Sztywne podjazdy czasami kończą się z buta, ale silnołydkowcy pewnie podjeżdżają wszystko. Zjazdy zacne i na szczęście raczej kamieniste. Dzięki temu nie ma tego, czego najbardziej nie lubię, zjazdów w błotnej mazi bez kontroli nad rowerem (i nie ukrywajmy, nie potrafię zjeżdżać w takich warunkach i albo glebię, albo schodzę, zależy od dnia ).
Na Turbaczu leję powerade do worka, przemywam napęd mineralką i lecę dalej. Na rozjeździe mega - giga ruchem kieruje Janek z Istebnej. Koga jak kogo, ale jego się tu nie spodziewałem. Myślałem, że obstawia imprezy tylko u siebie. Szkoda, że chmury i mgła zakrywają wszystko powyżej 1000m. Pewnie widoki są tu niesamowite. Dla nas jednak pogoda zakryła wszystko szaroburą szmatą chmur. Po trzecim bufecie dochodzę Rafała z naszego team-u. Widziałem go już wiele razy na podjazdach, ale jakoś nie udawało mi się go dojść. Trochę jedziemy razem, potem na kamienistym podjeździe odjeżdżam mu. Na 33km kończą mi się klocki w przednim hamulcu. Zatrzymuję się na pit-stop i kiedy dłubię przy rowerze wyprzedza mnie kupa ludzi, w tym Krysia. Pierwszy raz w tym roku. Albo u niej forma idzie w górę, albo u mnie w dół. Przelatuje też Rafał, pyta czy pomóc, ale dwóch inżynierów do zmiany klocków nie trzeba. Po wymuszonym postoju zaczynam gonić. I tak naprawdę dopiero teraz łapię dobry rytm jazdy. Wpadam na asfalt, widzę znów Rafała i o cholera, to już meta. Wjeżdżamy na nią razem. Wokół wszystkie twarze brudne od błota. Jechałem bez okularów, więc pewnie do tego mam oczy czerwone jak królik. Wg mojego licznika nie było nawet 50km. Trasa byłą świetna, ale zbyt mocno przycięta. Jeszcze nigdy nie byłem na mecie przed godziną 15tą. Makaron taki sobie, gorąca herbata bezcenna. Podsumowując, jak na takie warunki jechało się naprawdę dobrze. Pozostał niedosyt z powodu skróconej trasy i braku widoczków. Ale może za rok będzie lepiej.